قصر زمستانی روسیه
قصر زمستانی روسیه در سن پترزبورگ روسیه از سال ۱۷۳۲ تا سال ۱۹۱۷، اقامتگاه رسمی پادشاهان روسی بود. این کاخ که بین کاخ خاکی و میدان کاخ، در مجاورت محل اصلی قصر زمستانی روسیه پیتر کبیر واقع شده، قصر زمستانی روسیه کنونی و چهارمین کاخ زمستانی بین اواخر دهه ی ۱۷۳۰ تا ۱۸۳۷ ساخته شد و هنگامی که چندین بار به شدت با آتش ویران شده و فورا مورد بازسازی قرار می گرفت، تقریبا به طور مداوم در دست تغییر بود. حمله به کاخ در سال ۱۹۱۷، همانطور که در نقاشی های شوروی و فیلم اکتبر سال ۱۹۲۷ آیزنشتاین به تصویر کشیده شد، تبدیل به نماد یادبود از انقلاب روسیه گردید.
این کاخ در مقیاسی تاریخی ساخته شد که منعکس کننده ی قدرت و توان امپراطوری روسیه بود. از قصر زمستانی روسیه ، تزار تا پایان قرن نوزدهم، بر سرزمینی به مساحت ۲۲۴۰۰۰۰۰ کیلومتر مربع (۸۶۰۰۰۰۰ مایل مربع) (تقریبا ۶/۱ خشکی های زمین) و بر بیش از ۱۲۵ میلیون نفر حکومت می کرد. طراحی این کاخ توسط معماران بسیاری صورت گرفت، مشهور ترین این معماران باتولومئو راسترلی بود که ابداع گر سبک باروک الیزابتی نیز می بود.
کاخ سبز و سفید به شکل یک مستطیل دراز بوده و نمای اصلی آن ۲۵۰ متر (۸۲۰ پا) طول داشته و به ارتفاع ۳۰ متر (۹۸ پا) است. محاسبه شده، که کاخ زمستانی ۱۷۸۶ در، ۱۹۴۵ پنجره، ۱۵۰۰ اتاق، و ۱۱۷ راه پله دارد. به دنبال آتش سوزی شدید، در بازسازی انجام گرفته در سال ۱۸۳۷ در کاخ، فضای بیرونی، بدون تغییر باقی ماند، اما بخش بزرگی از فضای داخلی به سبک ها و سلیقه های متنوعی دوباره طراحی گردید، منجر به این شد که کاخ با توصیف «کاخ قرن ۱۹ الهام گرفته از یک مدل به سبک روکو» شناخته و مشهور شود.
در سال ۱۹۰۵، قتل عام در یکشنبه خونین زمانی اتفاق افتاد که تظاهر کنندگان به سوی قصر زمستانی روسیه راهپیمایی کردند، اما در این زمان خانواده امپراطوری تصمیم گرفت که در کاخ امن و مجزای الکساندر در تزارسکو سلو زندگی کند، و تنها برای بعضی مراسمات رسمی و دولتی به کاخ زمستانی برگردد. در پی انقلاب فوریه سال ۱۹۱۷، کاخ برای مدت زمان کوتاهی محل کرسی دولت موقت روسیه، به رهبری الکساندر کرنسکی، گردید.
بعدها در همان سال، کاخ مورد حمله ی دسته ای از سربازان و ملوانان ارتش سرخ- لحظه ای تعیین کننده در تولد دولت شوروی- قرار گرفت. بر اساس یک نکته، غارت طولانی مدت از زیر زمین مملو از شراب کاخ در طول این دوره پر زحمت، منجر به آن چیزی شد که به عنوان «بزرگترین خماری در تاریخ» توصیف گردید. امروزه، قصر زمستانی روسیه مرمت شده بخشی از مجتمع ساختمانی محل موزه هرمیتاژ را تشکیل می دهد.
