گلکنده هند
گلکنده هند (تپه مدور)، یا گلا کندا (تپه چوپان)، یک دژ و قلعه در قسمت جنوبی هند است و پایتخت سلطنت قطب شاهیان در قرون وسطی بود (۱۵۱۸-۱۶۸۷)، در ۱۱ کیلومتری غرب (۶٫۸ مایلی) منطقه حیدرآباد واقع شده است. این منطقه نیز بخشی از منطقه ی حیدر آباد، تلانگانا، هند است. این منطقه به خاطر داشتن معادنی مشهور است که برخی از معروف ترین سنگ ها و جواهرات جهان، از جمله کوه نور، الماس امید، الماس ناساک را تولید کرده است.
تاریخچه گلکنده هند
گلکنده هند در اصل به عنوان مانکال شناخته شده بود. قلعه گلکنده هند اولین بار بدست سلسله ی کاکاتیا به عنوان بخشی از مناطق دفاعی شان در غرب در امتداد خطوط قلعه ی کنداپالی ساخته شد. این شهر و قلعه روی یک تپه ی گرانیتی به ارتفاع ۱۲۰ متر (۴۸۰ پا) ساخته شدند، تپه ای که با استحکامات انبوه محصور شده است. گلکنده هند بدست رانی رودراما دووی و جانشین او پراتاپارودرا بازسازی و تقویت شد. بعدا، قلعه تحت نظر موسونوری نایاکس قرار گرفت، این فردی که ارتش طقلاقی را با اشغال وارانگال شکست داد. این قلعه از سوی موسونوری کاپایا نایاک به سلطنت بهمنیها به عنوان بخشی از یک معاهده در سال ۱۳۶۴ واگذار شد.
با سلطنت بهمنی ها، قلعه ی گلکنده هند به آرامی برجسته شد و مورد توجه قرار گرفت. سلطان قلی قطب الملک (۱۴۸۷-۱۵۴۳)، به عنوان فرماندار تلانگانا، این قلعه را مقر دولت خود در سال ۱۵۰۱ نمود. حکومت بهمنی ها به تدریج در طول این دوره ضعیف شده و سلطان قلی رسما در سال ۱۵۳۸، با تاسیس بنیان سلسله ی قطب شاهی در گلکنده، مستقل شد.
در طول ۶۲ سال، قلعه ی گلی بدست سه سلطان اول قطب شاهی به شکل ساختار کنونی احداث شد، و تبدیل به قلعه سنگر عظیم گرانیتی که حدودا ۵ کیلومتر پیرامون آن گسترش یافته بود، گردید. این قلعه پایتخت سلسله ی قطب شاهی تا سال ۱۵۹۰، زمانی که پایتخت به حیدرآباد برده شد، باقی ماند. سلطان های قطب شاهی قلعه را گسترش دادند، که ۷ کیلومتر از دیوار بیرونی آن (۴٫۳ مایل)، شهر را محصور کردند.
گلکنده هند در نهایت در سال ۱۶۸۷، بعد از یک سال محاصره منجر به سقوط قلعه به دست امپراطور مغول، اورنگ زیب، سقوط کرد و تخریب شد.
