کلیسای چورا استانبول
کلیسای چورا استانبول در چورایک کلیسای بیزانسی قرون وسطی ارتدوکس یونانی، یک موزه در محله ی ادیرنکاپی استانبول بود. این محله در قسمت غربی شهرداری منطقه فاتح استانبول واقع می شود.
در قرن شانزدهم، در دوره عثمانی، کلیسا به مسجد تبدیل شد، در سال ۱۹۴۸ نیز یک موزه گردید. داخل کلیسای چورا استانبول پوشیده از قدیمی ترین و بهترین موزائیک ها و نقاشی های دیواری بازمانده ی بیزانسی است، بعد از اینکه کلیسای چورا استانبول عمومی و تبدیل به موزه شد، آنها کشف و حفظ شدند.
تاریخچه کلیسای چورا استانبول
کلیسای چورا استانبول در اصل به عنوان بخشی از مجموعه ی صومعه بیرون از دیوارهای قسطنطنیه، به سمت جنوب منطقه شاخ طلایی استانبول ساخته شد. نام کامل کلیسا، کلیسای ناجی مقدس در کشور بود، اگرچه «کلیسای ناجی مقدس در زمین» ترجمه مناسب تری از نام آن در زبان انگلیسی است. بخش آخر آن اسم، چورا، اشاره به مکان اصلی آن در بیرون دیواره ها داشته، اسم کوتاه شده ی کلیسا می باشد.
کلیسای چورا استانبول در اصل در این مکان در اوایل قرن چهارم ساخته شده و خارج از دیواره های قرن چهارم کنستانتین بزرگ قرار داشت. هرچند، وقتی که تئودوسیوس دوم دیواره های سرزمین نیرومند خود را در سال های ۴۱۳-۴۱۴ ساخت، کلیسا در دفاع از شهر یکپارچه گردید، اما نام چورا را حفظ کرد.
این نام باید معنای نمادین داشته باشد، زیرا موزائیک ها در نارتکس توصیف کننده ی مسیح، سرزمین محل زندگی، و مریم، مادر عیسی می باشند.
اکثر پارچه های کنونی ساختمان به سال ۱۰۷۷ تا ۱۰۸۱ برمی گردد، وقتی که ماریا دوکانیا، مادر زن الکسیوس اول کامننیوس، کلیسای چورا استانبول را به عنوان یک صلیب حک شده یا درخت، یک سبک معماری معروف آن زمان بازسازی کرد. اوایل قرن ۱۲، احتمالا به دلیل زلزله، کلیسا خراب شد.
کلیسا دوباره بدست ایساک کامننیوس، پسر سوم الکسیوس ساخته و احیا گردید. دولتمرد قدرتمند بیزانس ، تئودرو متوچیت، کلیسای چورا استانبول را با بسیاری از موزائیک ها و نقاشی های خوب دیواری اش تزئین نمود. دکوراسیون چشمگیر تئودور در فضای داخلی بین سال های ۱۳۱۵ تا ۱۳۲۱ انچام شد.
کار موزائیک بهترین نمونه ی دوره رنسانس پالائولوجین است. هنرمندان در این زمان ناشناخته ماندند. در سال ۱۳۲۸، تئودور به دست غاصب آندرونیکوس سوم پالایولوگوس تبعید شد. هرچند، او اجازه داشت که دو سال بعد به شهر بازگردد، و دو سال آخر عمرش را به عنوان یک راهب در کلیسای خودش، چورا، زندگی کند.
در اواخر قرن ۱۳ و اوایل قرن ۱۴، صومعه خانه ی دانشمند ماکسیموس پلانوس، شد، کسی که مسئول ترمیم و معرفی دوباره ی جغرافیای بطلیموس به بیزانس و در نهایت به رنسانس ایتالیا بود. در آخرین محاصره ی قسطنطنیه در سال ۱۴۵۳، آیکون تئوتوکوس هودگتریا، که محافظ شهر به شمار می رفت، به منظور کمک به مدافعان در برابر حمله ی عثمانی ها به چورا آورده شد.
حدودا ۵۰ سال بعد از افتادن شهر به دست عثمانی ها، اتیک علی پاشا، وزیر اعظم سلطان بایزید دوم، دستور داد که کلیسای چورا تبدیل به مسجد شود. به دلیل ممنوعیت نمایش تصاویر نمادین در اسلام، موزائیک ها و نقاشی های دیواری پشت لایه ای از گچ پوشانده شده بودند. این زمین لرزه و زلزله های مکرر در منطقه عوارض خود را روی آثار هنری باقی گذاشته بودند.
در سال ۱۹۴۸، آمریکایی هایی چون توماس وایتمور و پائول ای آندروود، از نهاد بیزانسی آمریکا و مرکز بلوط دامبرتون برای مطالعات بیزانسی، از یک برنامه ترمیم و بازسازی حمایت مالی کردند. از آن زمان به بعد، ساخت این بنا برای تبدیل شدن به کاربری مسجد، متوقف شد. در سال ۱۹۵۸، این بنا در قالب یک موزه برای عموم آغاز به کار کرد.
آدرس کلیسای چورا استانبول
Address: Dervişali Mahallesi, Kariye Cami Sk. No:8, 34087 Fatih/İstanbul, Turkey
Phone: +90 212 631 92 41